Polish Printmaking

27.11.2008

WPROWADZENIE

Grafika artystyczna - ilustrator rzeczywistości, komentator tego, co aktualne, tworzyła i tworzyć będzie szlachetny świat formy i treści w kontraście do popularnych technik przekazu wizulanego Polską grafikę warsztatową okresu powojennego cechował dynamizm i żywiołowość.

W obliczu nowych realiów środowisko grafików poszukiwało warsztatu, w którym mogłoby rozpocząć pracę. Obecne centra artystyczne kojarzone są przede wszystkim z największymi środowiskami akademickimi. To w nich rodziły się autonomiczne inicjatywy, które uwzględniając lokalne dziedzictwo i napływowy potencjał ludzki, tworzyły nową jakość W latach powojennych wykrystalizowały się główne ośrodki życia akademickiego: stare - Kraków i Warszawa, a także nowe: Gdańsk, Katowice, Lublin, Łódź, Poznań i Wrocław.

Na tym gruncie wyrosły pokolenia grafików - pedagów stosujących podobne schematy zachowań, z jednej strony mocno przywiązanych do tradycji, z drugiej zaś daleko wykraczających poza jej ramy. Poważna prezentacja współczesnej grafiki polskiej nie może obyć się bez udziału artystów związanych ze środowiskami akademickimi, kształcącymi w tej dziedzinie W toku zajęć ze studentami spotykają się profesorowie, których autorytet współtworzy ranga ich sztuki i doświadczenie w nauczaniu.

Twórcy zajmujący się teorią i praktyką grafiki korzystają z przywileju wymiany informacji bazującej na eksperymentach sięgających poza warsztat graficzny w tradycyjnym rozumieniu Spektrum zainteresowań budujących zaplecze intelektualne i kreatywne procesu dydaktycznego łączy wiele doświadczeń, z pozoru niezwiązanych ze sobą. Ich korzenie tkwią w dziedzinach oderwanych od sztuk wizualnych

Programy dydaktyczne oparte na doświadczeniu dają nowe, dotąd nierozpowszechnione wyobrażenie o tym, co należy nazywać grafiką jutra. Wielobarwność postaw oraz nagromadzenie procedur warsztatowych, pozornie nie poddających się próbie scalającego opisu, jednoczy kanwa wspólnego mianownika akademii, szerzej instytucji statutowo związanej z kształceniem Rozległość i pojemność języka graficznego, jakim na co dzień posługuje się akademickie środowisko artystyczne sprawia, że skłonni jesteśmy patrzeć na grafikę polską całościowo.

Paradoksalnie dzieje się tak dzięki swoistemu sprzężeniu zwrotnemu, polegającemu na inicjowaniu przez młodzież idei stanowiących przedmiot dociekań twórczych. W zamian nowe pokolenie grafików czerpie pełnymi garściami z doświadczenia starszych, odpłaca wnoszeniem w przestrzeń pracowni inrtygujących dylematów współczesności.

Zagadnienia zysukjące wymiar autentyzmu wywołują silnie umotywowaną potrzebę przyporządkowania im adekwatnej formy zgodnej z wymogami nowoczesności Atrakcyjność grafiki bierze się z ustawicznego poszerzania i uaktualniania opisu procedur warsztatowych, włączania do arsenału możliwości formalnych nowych technik druku, wytyczania nieznanych dotąd obszarów dla kreatywnej penetracji. Grafikę polską konstytuuje jakość szutki, będącej owocem starań pedagogów i studentów.

Weryfikacja dorobku dokonuje się w ramach biennale, triennale i przeglądów sztuki w kraju i za granicą. Nagradzane i wystawiane na całym świecie prace wyznaczają poziom referencji jakimi może poszczycić się środowisko Wierzę w sens wydawania starannie zaprojektowanych, zawierających istotne informacje i atrakcyjne ilustracje książek, tak samo jak głeboko wierzę w przyszłość grafiki, której niniejsza monografia jest poświęcona.

Publikacja to fotografia pamiątkowa środowiska w obliczu totalnej digitalizacji nie tylko grafiki, lecz wszystkich form aktywności ludzkiej.

prof. Paweł Frąckiewicz
Wydział Grafiki i Sztuki Mediów, Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu

  • 27.11.2008