prof. Piotr Gojowy

Zakład Grafiki, Wydział Sztuk Pięknych UMK w Toruniu

Pracownia Litografii

Ur. w 1959 r. w Bydgoszczy. Studiował grafikę warsztatową na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom z wyróżnieniem obronił w 1985 r. Od tego czasu pracuje na tejże uczelni, gdzie prowadzi pracownię litografii. Od 2003 r. zatrudniony jest na stanowisku profesora. Ogółem brał udział w 260 wystawach, w tym 22 indywidualnych. Jest stałym uczestnikiem wystaw międzynarodowych (132), ogólnopolskich (57) i środowiskowych (49).

Waşniejsze nagrody i wyróşnienia:

- VIII Małe Formy Grafiki, Polska-Łódź ’93, -medal honorowy.
- I Międzynarodowa Wystawa Małych Form Graficznych „Kontakt ‘93”, -dyplom honorowy.
- Międzynarodowe Biennale Grafiki Technik Metalowych im. Mikołaja Pruzi „CUPRUM VI”, Lubin ’95, -wyróżnienie za zestaw prac.
- International Exhibition of Computer Graphics „Opava 2002” (Czechy) –3 nagroda w kategorii „Ex Libris” i wyróżnienie honorowe w kategorii „Free graphics”.
- BIMPE III –The Third Biennial International Miniature Print Exhibition –Grandvill Island, Vancouver, (Kanada) 2004 – wyróżnienie honorowe.
- XXI Międzynarodowe Biennale Ekslibrisu Współczesnego w Muzeum Zamkowym w Malborku 2007 – medal honorowy.
- VII Międzynarodowy Konkurs Graficzny na Ekslibris –Gliwice 2007, Miejska Biblioteka Publiczna w Gliwicach – wyróżnienie medalem i dyplomem honorowym.
- “Impresja – Ekspresja” - Międzynarodowy konkurs na małą formę graficzną, towarzyszący VIII Międzynarodowemu Konkursowi Dyrygentów im. G. Fitelberga w Katowicach, 2007 –wyróżnienie.
- 4º Muestra Internacional de Miniprint de Rosario 2008 – uno de los cuatro 1o Premios,
- XXII Międzynarodowe Biennale Ekslibrisu Współczesnego w Muzeum Zamkowym w Malborku 2009 – medal honorowy, nagroda Prezesa ZPAP za zestaw prac.

---

Program pracowni:

Litografia należy do najmłodszych technik drukarskich w grafice artystycznej. Można przy jej użyciu tworzyć prace graficzne zgodne z duchem współczesnych czasów. Mimo to, nie utożsamia się ona z nowoczesnością. Jest techniką tradycyjną, a więc preferującą to, co indywidualne i niepowtarzalne, podkreślającą osobisty wyraz. To technika bardzo wszechstronna, ma szerokie możliwości. Artyści litografowie mogą tworzyć prace wizualnie podobne do rysunku, akwareli, linorytu, akwatinty albo nawet mezzotinty. Można w litografii reprodukować fotografie i inne druki. Ale nie to jest jej celem. Jej natura wiąże ją z tradycją. Kredka litograficzna to podstawowe w niej narzędzie, którym się rysuje po kamieniu podobnie jak ołówkiem czy zwęglonym kawałkiem drewna po papierze. Takie rysowanie zawsze było bliskie artystom we wszystkich czasach. Podobnie jest z tuszem litograficznym, który nakłada się na kamień pędzlem. Z tymi podstawowymi i uniwersalnymi narzędziami litografia ma trwałą więź. Te narzędzia sprawiają, że litografia jest dla twórcy bardzo atrakcyjna, ponieważ tak jak w tradycyjnym rysunku i pędzel i kredki „szanują” naturalne indywidualne cechy ręki artysty, zapewniają im swobodę i szczerość kreacji, ale przede wszystkim są to narzędzia znane twórcom od dzieciństwa. Nie trzeba się ich „uczyć”. Sprzyja to ekspresji gestu, który tworzony jest i wypracowywany latami podobnie jak charakter pisma.

W czasach nowoczesnych mediów, łatwości kreacji i przesytu mechanicznego powielania obrazu, tworzenia go anonimowo, w bezdusznej postaci, tym bardziej rodzi się potrzeba i tęsknota za tym co odręczne wyjątkowe w swej niepowtarzalności. Potrzeba ta sprawia, że twórca i odbiorca mogą „spotkać się” w kręgu tradycyjnych mediów artystycznych, w których litografia gra jedną z głównych ról.

• 
• 
• 
•